Nawet chleb tutaj przywożą

Niewielka wieś, na uboczu od głównych dróg - pewnie bardzo spokojnie tu się żyje?
Aż za bardzo. Przecież nie mamy tu ani szkoły, ani przedszkola, ani straży pożarnej czy świetlicy. Nawet sklepu spożywczego nie ma i po każdy drobiazg trzeba jeździć do Mikołajek. Chociaż chleb nam tu przywożą samochody z piekarni.

A komunikacja? Autobus przynajmniej kursuje?
Tylko szkolny, żeby dzieciaki zebrać. Inne jeżdżą drogą ze Sztumu do Mikołajek, trzeba do niej dojść. Kto chce wybrać się sam, musi mieć swoje auto, albo chociaż rower. W drugą stronę też kawałek drogi - ksiądz odwiedza raz w roku po kolędzie, wójt gminy niewiele częściej.
Jak to się stało, że został pan sołtysem? Która to już kadencja na tym stanowisku?
Kadencja dopiero pierwsza. A sołtysowanie przyszło pewnie tak samo, jak u innych. Namówili sąsiedzi i znajomi. Nie wiem, czy dam się znowu namówić. Bo sołtys niewiele może sam zrobić, a ludzie dużo od niego oczekują. Pieniędzy na wszystko jest za mało. Mieliśmy fundusz sołecki, ponad 9 tysięcy złotych. Wydaliśmy na plac zabaw dla dzieci.
Jaki temat jest najczęściej poruszany podczas wiejskich zebrań?
Oczywiście kiepskie drogi. Przecież główna droga do Krastud jest taka wąska, że nawet nie ma się gdzie wyminąć. Kiedy chcieliśmy poszerzać, były narzekania, że ziemię się zabiera. Bardzo dużo dróg lokalnych ma nawierzchnię żwirową. Są pełne dziur, szczególnie na wiosnę. Trochę wyrównuje gminna równiarka, ale to nie starcza na długo. A brukowaną drogą powiatową obok spalonego dworu nawet nie ma co nawet próbować przejechać.