Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Fascynująca historia ustanowienia święta Bożego Ciała

W 1215 roku Sobór Laterański IV ogłosił dogmat o transsubstancjacji, przeistoczeniu, dokonującym się w czasie Mszy Św., gdy wino i chleb zamieniają się w Ciało Pańskie. W tym samym czasie zakonnica s. Julianna z okolic Liége we Flandrii zaczęła doznawać objawień, w których regularnie powtarzał się motyw nieobecności w roku kościelnym osobnego dnia poświęconego czci Najświętszego Sakramentu. Po ich zbadaniu biskup Robert ustanowił w swojej diecezji Liége coroczne święto Najświętszego Sakramentu ustalone na pierwszy czwartek po ówczesnej oktawie Trójcy Świętej – tak, jak życzył sobie Chrystus w widzeniach Julianny. Uroczystość po raz pierwszy obchodzono w 1246 roku. Pierwszy i na razie ostatni, bo w tym samym roku biskup Robert zmarł, a wyższe duchowieństwo miasta uznało jego decyzję za przedwczesną. I na tym temat miał się skończyć, ale się nie skończył, a wszystko za sprawę archidiakona katedry w Liége Jakuba Leodyjskiego.

Jakub urodził się we Francji, a dokładnie w Troyes. Był synem szewca. W Paryżu skończył prawo i teologię. Jako archidiakon w Liége doprowadził do ponownego zbadania objawień siostry Julianny i przywrócenia obchodów święta Bożego Ciała. W 1251 roku poprowadził ulicami miasta drugą w jego historii procesję eucharystyczną. Dziesięć lat później został wybrany papieżem. Przyjął imię Urban IV i specjalną bullą Transiturus de hoc mundo wprowadził uroczystość Bożego Ciała w całym Kościele powszechnym.

Uroczystość Bożego Ciała rozpowszechnił ostatecznie papież Jan XXII, którego pontyfikat przypadał na lata 1316-1334. Inny papież Urban VI włączył uroczystość Bożego Ciała w poczet głównych świąt roku liturgicznego, a Bonifacy IX pod koniec XIV wieku nakazał, by święto wprowadzić wszędzie tam, gdzie nie było dotąd obchodzone.

W Polsce uroczystość Bożego Ciała znana była już w pierwszej połowie XIV wieku. W 1420 roku jej powszechność uznał oficjalnie i obchody we wszystkich parafiach nakazał Synod Gnieźnieński.