Inscenizacja zwycięskiej bitwy pod Prostkami z 1656 roku

Bitwa Pod Prostkami

9 lipca w Prostkach można było obejrzeć inscenizację bitwy pod Prostkami z 1656 roku. Na placu przy rzece Ełk zebrali się nie tylko żołnierze obu stron starcia, ale także liczni obserwatorzy - turyści, rodziny z dziećmi i miłośnicy historii. Najpierw odbył się przemarsz ulicami Prostek, następnie inscenizacja.

Jak doszło do tej bitwy?

Po bitwie warszawskiej 28-30 lipca 1656, mimo klęski wojsk polskich i błyskotliwego zwycięstwa koalicji szwedzko-brandenburskiej, armia Rzeczypospolitej nie została rozbita i mogła walczyć dalej. Dlatego do Wielkopolski wyruszył Stefan Czarniecki, a na terytorium Prus Książęcych wysłano hetmana polnego litewskiego Wincentego Gosiewskiego wraz ze sprzymierzonymi oddziałami tatarskimi.

Na wieść o zbliżaniu się Gosiewskiego zaniepokojony generał książę Jerzy Fryderyk von Waldeck, dowodzący oddziałami brandenbursko-szwedzkimi, rozbił obóz pod Prostkami nad rzeką Ełk, na samej granicy Podlasia i Prus Książęcych, gdzie oczekiwał na przybycie księcia Bogusława Radziwiłła wraz z posiłkami.

Waldeck rozłożył swój tabor na lewym brzegu rzeki na terenie wsi Prostki tak, aby artyleria taborowa mogła panować nad dwoma położonymi na Ełku mostami. Na przeciwległym brzegu, na wysokości wsi Ostrokół, rozłożyli swój obóz Szwedzi.

Nad ranem 8 października pod Prostki dotarły oddziały litewskie i Tatarzy. Bitwa trwała około pięciu godzin Hetman postanowił wywabić wroga podstępem, pozorując ucieczkę. Dzięki temu fortelowi Brandenburczycy przeszli przez rzekę, co ułatwiło Gosiewskiemu działania. Co prawda niektórzy zdołali zawrócić na drugi brzeg, ale z powodu związania oddziałów księcia Radziwiłła przez Tatarów, Litwini mogli pójść za nimi i rozegrać kolejny etap bitwy, uniemożliwiając przez to połączenie się generała von Waldecka z nadciągającym z Ełku oddziałem generała Wallenrodta. W końcu udało się zdobyć obóz nieprzyjacielski, pojmać Bogusława Radziwiłła i rozbić wojska brandenburskie. Generał von Waldeck salwował się ucieczką, a piechota Wallenrodta została pokonana - zwycięstwo było całkowite.

Jednakże sukces pozostał niewykorzystany. Gosiewski ruszył dalej, ale już bez Tatarów, którzy postanowili wrócić na Krym. Kolejna bitwa, pod Filipowem, 22 października, zakończyła się klęską. Utracono istotnego jeńca - księcia Radziwiłła, a Gosiewski, po rozejmie z elektorem, musiał wycofać się z Prus Książęcych i skierował się ku Żmudzi, by tam wesprzeć antyszwedzkie powstanie.

Źródło: Muzeum Historii Polskiej

NAPISZ DO NAS

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Chcesz, żebyśmy opisali ważny problem lub nadchodzące wydarzenie? Napisz do nas! Informacje, zdjęcia i nagrania możesz przesłać nam na [email protected].